Waarom assistentiewoningen zo vaak leegstaan
Het is bizar. We staan voor een enorme uitdaging door de vergrijzing en de zorg kreunt nu al onder de werkdruk, maar toch staan er een hoop assistentiewoningen leeg. Nochtans ligt daar een deel van de oplossing. Wat gaat er mis?
Wel, het mediaanloon in België is € 3.550 bruto, een stuk lager dus dan het gemiddelde loon van € 3.832. Dat verschil wordt veroorzaakt door een relatief kleine groep van grootverdieners die het gemiddelde omhoogtrekt. De grootste groep Belgen, 69% van alle werknemers, verdient ergens tussen de € 2.000 en € 4.250 bruto per maand. Al die mensen gaan natuurlijk op een gegeven moment op pensioen waardoor dat inkomen nog een stuk terugzakt. Om een goed beeld te krijgen van hoe de toekomst er voor veel Belgen uitziet, bekijken we de situatie van Annie eens van naderbij.
Gemiddelde Belgische pensioen
Annie (67) stond 34 jaar lang als verkoopster in bloemenwinkel La Belle Fleur, maar geniet ondertussen al twee jaar van haar pensioen. Haar job bracht maandelijks € 2.002 netto op, nu ontvangt ze een pensioen van € 1.549 per maand, € 300 boven het Belgische gemiddelde van € 1.255.
Sinds haar scheiding, 10 jaar geleden, woont ze in een rustig dorp in Oost-Vlaanderen. Het onderhoud vraagt steeds meer aandacht, maar Annie is dol op haar bescheiden huis. Ze brengt veel tijd door tussen haar bloembedden in de mooie, grote tuin met een weids uitzicht op de omliggende velden. Toen Annie het huis kocht stelde ze zich de vraag waarom iemand hier ooit zou willen vertrekken en kon daar met geen mogelijkheid een antwoord op verzinnen, maar nu begint ze de beslissing van de vorige eigenaar steeds beter te snappen.
Als verkoopster had Annie altijd mensen om zich heen. ’s Avonds was ze uiteraard alleen, maar in La Belle Fleur hield haar collega Barbara geen minuut haar mond stil waardoor die rust juist een prettige afwisseling was. Bovendien leest het een stuk prettiger zonder een spraakwaterval naast je op de bank. Tegenwoordig spreken ze nog regelmatig af voor een kopje koffie, maar dat moet dan wel met de auto. Ondertussen worden de verwarmingskosten van de oude woning steeds duurder en de grote tuin onderhouden lukt nu nog wel, maar hoe moet dat straks?
60-plussers terug naar de stadskern
De stad klinkt dus steeds aantrekkelijker. Haar moeder woont daar in een woonzorgcentrum en haar kleinkinderen gaan er naar school. Ze haalt hen wel eens op van school als haar kinderen, Jeroen en Sanne, dat niet redden. Bovendien moet ze ook al die kant op voor boodschappen, de dansles en het tweewekelijkse etentje met haar vriendinnen. Dat is toch telkens een autorit van 20 minuten.
Als je verhuist kan je dat maar beter in één keer goed doen vindt Annie, dus heeft ze haar oog laten vallen op een assistentiewoning pal het centrum. Van daaruit kan ze gewoon naar haar moeder wandelen, maar ook naar de supermarkt, haar favoriete restaurants, de bioscoop en het theater. De praatjes met de buren en uiteraard de prachtige tuin waar ze van kan genieten zonder de lasten, gaven uiteindelijk de doorslag. Tussen de velden wonen is allemaal leuk en aardig, maar het is behoorlijk saai zo in je eentje. Of juist heel spannend, want wat doe je als er iets gebeurt?
Assistentiewoningen zijn te duur
En toch durft Annie de stap niet te zetten. Het appartement is behoorlijk groot voor haar alleen en dat botst met haar plan om zo lang mogelijk zelf te blijven schoonmaken om te besparen op de kosten van een huishoudhulp. Ook het stevige prijskaartje van € 1.006 per maand inclusief zorg schrikt haar af. Haar hobby’s zijn niet bepaald gratis en je hoort natuurlijk ook een beetje te genieten. Annie snapt ook wel dat zulke grote appartementen niet voor een habbekrats op de markt komen, maar kleinere alternatieven zijn er gewoon niet. Al helemaal niet in het stadscentrum, want de meeste zorgappartementen liggen ergens ver daarbuiten. En haar spaarrekening aanspreken om zorg te betalen die ze niet nodig heeft gaat haar wat te ver. Voorlopig gaat de verhuis dus niet door.
De ideale assistentiewoning voor Annie is ook geen assistentiewoning maar een pensioenflat, een betaalbaar appartement in de stad zonder verplichte zorg, maar met zorg on demand.
